فریار اسدیان

آغازِ پایان هستی اسلام و آخوند

رژیم جهل و جنونِ مشتی آخوند جنایتکار دارد به پایان خود می رسد. جنبش این بار، با تجربۀ سال 88 می داند که فریب اسهال طلبان اسلامی را نباید بخورد و نیز، به توده ای - اکثریتی ها هرگز هیچ اعتمادی نباید داشته باشد. اصولن جای این دو زیستان خیانتکار در میان مردم نیست. این جنبش تومار حکومت ننگین وسیاه مشتی آخوند را درخواهد نوردید، چرا که با نگاه به سال 88 می داند، اگر کوتاه بیاید، باز داستان کهریزک و کشت و کشتارها و نمایش های تهوع آور تلویزیونی تکرار خواهند شد. این بار هم مردم برای بازگشت به « دوران طلایی امام » به خیابان ها نیامده اند، برای « نه غزه، نه لبنان جانم فدای ایران» است که دارند فریاد می کشند. مردم از اسلام و از نمادهای عربی اسلام، بیزارند و برای محو اسلام از صحنۀ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی این سرزمین دارند می کوشند و مبارزه می کنند. برای توده های مردم که این نوع شعارها را می دهند، اسلام تنها یک چهره دارد؛ کراهت و کشتار. شایسته است که نیروهای سیاسی، خود را هماهنگ و همخوان خواسته های مردم بکنند، نه چونان گذشته، بکوشند که مردم همقامت آنان شده و به کوچکی تن دردهند. 
اگر به هوش باشیم، این جنبش که دیر یا زود بر اهریمن اسلام پیروز می شود، خواهد توانست اسلام را برای همیشه از این سرزمین محو کند. رهبر مردم، مطالبات آنان است. و این مطالبات، در نهایت بر حکومت خونخوار اسلام و بر همه دشمنان و مخالفان، به هر رنگی در آیند، پیروز خواهد شد. ما در برابر سرمایه داری جهانی که برای پول و سود بیکران، آخوند و اسلام را می ستاید، باید به فرهنگ ایرانی که معاصر انسان و آشنای ذاتیِ ایرانی ست، روی آورده و مطالبات مردم را که در شعارهایشان بازمی تابند، محترم بداریم و بسیار آینده نگر باشیم. این ما بودیم که روزگاری برای پایداری فرهنگی در برابر رم مسیحی، اسلام را علم کردیم و در حوزۀ نفوذ ایران گسترانیدیم. امروز، وقت آن رسیده است که با برپایی فرهنگ ایرانی، با جهان معاصر که کلیسا را در بندِ سکولاریسم کرده است، یکسان و همخوان و هماهنگ شویم.